Historia dimetylosulfotlenku (DMSO) jest niezwykła. Ten produkt uboczny procesu wytwarzania papieru został odkryty w Niemczech pod koniec XIX wieku. Jest to bezbarwna ciecz, która zyskała rozgłos dzięki zdolności przenikania przez skórę i inne błony biologiczne.
Naukowcy odkryli, że mogą wykorzystać DMSO jako urządzenie transportowe do przepuszczania małych cząsteczek przez skórę. Od tego czasu naukowcy badają potencjalne korzyści i ryzyko związane z użyciem DMSO w leczeniu różnych schorzeń. DMSO pochodzi z substancji występującej w drewnie i jest stosowany jako rozpuszczalnik przemysłowy od połowy XIX wieku. Od około połowy XX wieku naukowcy badali jego zastosowanie jako środka przeciwzapalnego. DMSO jako lek na receptę do leczenia objawów zespołu bolesnego pęcherza (śródmiąższowe zapalenie pęcherza). Jest również stosowany pod nadzorem lekarza w leczeniu kilku innych schorzeń, w tym półpaśca. DMSO jest łatwo wchłaniany przez skórę. Czasami jest stosowany w celu zwiększenia wchłaniania przez organizm innych leków. DMSO jest dostępny bez recepty najczęściej w postaci żelu lub płynu. Można go kupić w sklepach ze zdrową żywnością, wysyłkowo i przez Internet. Można go przyjmować doustnie, nakładać na skórę (stosować miejscowo) lub wstrzykiwać dożylnie w leczeniu amyloidozy i powiązanych objawów.
Amyloidoza jest stanem, w którym niektóre białka odkładają się nienormalnie w narządach i tkankach. Często produkty zawierające naturalny DMSO stosuje się w celu złagodzenia bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawów. Środek stosuje się miejscowo w celu zmniejszenia bólu i przyspieszenia gojenia się ran, oparzeń oraz urazów mięśni i szkieletu. DMSO stosuje się również miejscowo w leczeniu bolesnych stanów, takich jak ból głowy, zapalenie, choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenie stawów i silny ból. Stosuje się go miejscowo w przypadku chorób oczu, w tym zaćmy, jaskry i problemów z siatkówką, na dolegliwości stóp, w tym guzki, modzele i grzyby na paznokciach oraz na choroby skóry, w tym blizny keloidowe i twardzinę skóry. Czasami stosuje się go miejscowo w leczeniu uszkodzeń skóry i tkanek spowodowanych chemioterapią.